piątek, 26 marca 2010

weekend

Za oknem w w koncu cudowna wiosna, ptaszki pieknie spiewaja, jest coraz cieplej, dni sa coraz dluzsze... az chce sie zyc :) Uwielbiam ten czas :)
A mnie w ten weekend czeka wielki najazd rodzinny z okazji imprezy u moich rodzicow. Az strach sie bac ;) Trzymajcie kciuki, zebym jakos przetrwala ;)
Dzis czeka mnie wizyta u fryzjera, chyba powierze sie w jego magiczne rece, bo sama kompletnie nie wiem czego chce :P :)

niedziela, 21 marca 2010

Dziecinstwo a dorosle zycie

Sama nie wiem co mi sie ostatnio stalo, ale jakos mnie wzielo na refleksje nad zyciem. Nie wiem dlaczego, ale czuje wielka potrzebe napisania takiej notki. Od pewnego czasu chodzi mi po glowie za kazdym razem, kiedy klade sie spac, ale nigdy nie potrafilam ubrac jej w slowa. Moze dzis sie uda i wyrzuce z siebie to, co ostatnio troche mnie meczy.
Zastanawialam sie ostatnio, co bo bylo... gdyby moje dziecinstwo bylo troche inne niz bylo. Nie moge powiedziec, ze bylo zle. Przez pierwszych kilka lat mieszkalismy z moimi cudownymi dziadkami, ktorym bardzo wiele zawdzieczam. Byli naprawde kochani i nigdy ich nie zapomne. Moja mama byla, jest i bedzie najwspanialsza mama na swiecie. Jestem jej niezmiernie wdzieczna za to jaka jest i ja kiedys tez chcialabym byc taka mama jak ona. Wlasnie dzieki mamie i dziadkom przezylam wiele niepowtarzalnych chwil, ktore ciagle mam w pamieci, mimo ze bylam wtedy mala. Z ojcem nigdy nie mialam dobrych relacji i tak jest do dzis. Niestety dzieki alkoholowi przez ladnych kilka lat fundowal nam prawie codzienne awantury i wielki strach. Zawsze dostrzegal tylko moje bledy, o ktorych moglby rozprawiac calymi dniami, a moje sukcesy przyjmowal bez slowa, jakby z rozczarowaniem, ze nie ma sie do czego przyczepic. Nie chce sie nad tym za bardzo rozwodzic - niewazne, bylo minelo, czasu sie nie cofnie... ale tak sie zastanawiam, czy gdyby ojciec byl choc w polowie taki jak moja mama, czy i ja bylabym dzis inna? Wyroslam na kobiete o bardzo niskim, czasem wrecz zerowym poczuciu wlasnej wartosci. Bardzo przejmuje sie swoimi potknieciami, bledami  i niepowodzeniami. Wiem, ze tak nie mozna, ale to jest silniejsze ode mnie. Dopiero od kiedy B. pojawil sie w moim zyciu cos drgnelo w tej kwestii. To on uczy mnie wiary we wlasne sily i pewnosci siebie, ktorej do tej pory bardzo mi brakowalo. Bardzo zaluje, ze ucze sie tego dopiero teraz, ale mimo ze idzie mi to bardzo powoli i z ogromnym wysilkiem, to chyba jednak jestem na dobrej drodze. Choc czasem zdarzaja mi sie chwile wielkiego zwatpienia, to nie pozwole juz nikomu zrownywac mnie z ziemia. Daleko mi do idealu, nie jestem swieta i duzo rzeczy robie nie tak jakbym tego chciala, ale tez nie jestem taka zla osoba jaka widzi mnie ojciec. W kazdym razie postanowilismy sobie z B., ze nasze dzieci nigdy nie beda mialy takich wspomnien. Dolozymy wszelkich staran, zeby byly tak szczesliwe jak tylko sie da i zeby ich dziecinstwo bylo naprawde cudowne, takie, ktore beda kiedys wspominac z rozrzewnieniem. Dziecinstwo, ktore doda im kiedys sil przy starcie w dorosle zycie i nauczy ich wartosci, ktore zaowocuja im kiedys samym dobrem.

niedziela, 14 marca 2010

i po wolnym...

Urlop zleciał jak z bicza trzasnął. Choć co to za urlop, skoro od wtorku siedziałam zakatarzona w domu... Byłam strasznie "pociągająca" :P Wszystko przez mojego ojca, który skutecznie rozsiewał wirusy po całym domu i pewnie złośliwie jednego mi podesłał. No ale cóż, ważne, że juz mi przechodzi. No i chyba pierwszy raz w życiu cieszę się, że idę po urlopie do pracy :) Teraz byle do wakacji ;) a później być może wiele się zmieni w moim życiu, ale nie uprzedzajmy wypadków, nie mogę zapeszać. Powiem Wam co i jak w swoim czasie :) W każdym razie chciałabym, żeby już było lato... I nie tylko z tego powodu, że na coś czekam. Tak bardzo chciałabym, żeby za oknem było już ciepło i słonecznie, żeby spiewaly ptaszki, żeby można było spać przy otwartym oknie, chodzić na długie spacery nad jezioro lub do lasu. W ogóle latem jest jakoś tak inaczej... tak fajnie :) A teraz za oknem tak szaro buro i wietrznie...
Obecnie zaczyna się u nas okrez imprezowy. Wszyscy u mnie w domu maja w tym roku albo okrągłe urodziny, albo okrągłe rocznice ślubu, u kuzynki kroi się wesele (na które nie mam najmniejszej ochoty jechać, bo praktycznie nie utrzymuję z nią żadnego kontaktu, więc byłoby to trochę na siłę, a nie lubie tego typu sytuacji, strasznie mnie męczą). Także z kasą popłynę i to ostro. Właściwie już popłynęłam. Długo zastanawiałam się co kupić moim rodzicom. Chciałam wymyślić coś takiego, co im się spodoba, przyda i nie trzepną tego w kąt po tygodniu. Oczywiście jak to bywa przy wymyślaniu prezentów nic ciekawego nie przychodziło mi do głowy. Aż pewnego dnia doznalam olśnienia. OpowiedziałamB. o moim pomyśle i oboje zgodnie stwierdziliśmy że jest genialny (wiem, cholernie skromna bestia ze mnie :P). Przejrzeliśmy masę ofert w necie i kilka dniu później pojechaliśmy do biura podróży wykupić im 10-dniową wycieczkę do Włoch :)))) Mama zawsze o tym marzyła. A ja przy okazji rozwiązałam problem prezentów na zasadzie 3 za jednym zamachem. Cena tej imprezy mnie troche powaliła, ale liczyłam się z tym. Trudno, niech będzie moja strata ;) Ja we Włoszech już byłam, teraz niech oni trochę zobaczą. A ja gratis do tej wycieczki zyskam 10 dni spokoju... ;) Luksus wart każdych pieniędzy ;)

środa, 10 marca 2010

...

No i masz ci babo placek... przez całą zimę dzielnie się trzymałam, a tu teraz, na sam jej koniec (mam taką cichą nadzieję, że to juz końcówka) dopadło mnie paskudne przeziębienie. W dodatku na urlopie!!! Czy to nie pech? Urlop miałam wziąć dopiero za 2 tygodnie, ale wyszło tak jak wyszło i jestem w domu już teraz. Hmm... z jednej strony może to i lepiej, że jestem chora teraz, kiedy spokojnie mogę posiedzieć w domu, bo nie wyobrażam sobie siedzenia przy biurku z zasmarkanym nosem. W dodatku, jak to przy chorobie bywa, zrobiła się ze mnie straszna maruda. B. wczoraj zaciskał zęby, ale gołym okiem było widać, że o mało nie wyszedł z siebie. Ale co tam... on mi marudzi, to ja czasem też mogę... A co!! :) Za oknem pięknie świeci słońce, ale ja postanowiłam dziś posiedzieć grzecznie w domu, może szybciej mi przejdzie... OBY! Brakuje mi tlenu i spacerów, ale odbiję to sobie jak tylko powrócę do normalności :)