sobota, 12 maja 2018

Bez zmian

Gdyby ktoś się zastanawiał my dalej w szpitalu. I dalej w dwupaku. 9 doba. Wyniki poleciały jeszcze bardziej. Po weekendzie okaże się co dalej. Jest spora szansa, że Lusia dolączy do nas już w przyszłym tygodniu. A ja póki co stwierdzam, że nie nadaję się do chorowania, a już zwłaszcza w szpitalu. Boli mnie każda część ciała od tego łóżka, na korytarzu wydeptuję coraz głębsza ścieżkę od chodzenia tam i z powiem, znam już wszystkich lekarzy, położne i salowe, pochłaniam książki szybciej niż kiedykolwiek, a Mężu został moim osobistym bibliotekarzem. Przybieranie na wadze zakończę na +9 kg, bo na szpitalnym wikcie nie sposób przytyć. Dobrze, że chociaż śniadania i kolację sa dobre. Poza tym jestem na ścisłej diecie, więc nawet nie mogę sobie podjadac. Czadowo. Lusia nie lubi ktg i za każdym razem wierzga próbując strącić głowice z mojego brzucha. Ma to po bracie, bo on też tak robił. Synuś dzielnie znosi rozstanie, ja zdecydowanie gorzej, bo mimo codziennych odwiedzin tęsknię jak diabli i generalnie chce do domu.
Trzymajcie kciuki, żeby nasza męka dobiegła niedługo szczęśliwego końca i żebyśmy wróciły z Lusia do domu.

wtorek, 8 maja 2018

Zwrot akcji

Majówka, majówka i po majówce. Nie powiem minęła nam dość pracowicie, staraliśmy się wykorzystać czas do maksimum na ogarnięcie koło domu tego co było do ogarnięcia, na wycieczki cala trójką. I jak się ostatecznie okazało bardzo słusznie, bo zakończyliśmy majówkę z przytupem. Tzn ja i Lusia, boooo... jesteśmy w szpitalu. Jeszcze w dwupaku. Trochę poleciały mi wyniki, w piątek akurat miałam wizytę u Doktorka, który zarządził pobyt w szpitalnym SPA, czyli patologia ciąży welcome to. I tak kiblujemy. Nic specjalnego się nie dzieje, badanie dwa trzy dziennie, tabletki i tyle. Lusia jest już duża, przekroczyła magiczną granicę 3kg, więc jest ok. Dobitnie pokazuje, że jest ze mną w tej niedoli i harcuje w brzuchu na całego. Jeśli jutro wyniki będą lepsze to wyjdziemy, a jak nie, to mi wtedy powiedzą co dalej. Trzymajcie kciuki, żebym jeszcze mogła pobyć w domu przed porodem. Przy okazji wyszła taka niespodzianka, że okazało się, że jednak jestem o tydzień do przodu, więc zaczynam już 38 tc. Więc już blisko, coraz bliżej.
Do dziś rana miałam fajne dziewczyny na sali, a dzis dostałam nową dostawę. Jakieś takie dziwne sa. W ogóle powiem wam, że przez tych kilka dni to widziałam tu tyle różnych osobowości, że starczyłoby tematów na kilka kolejnych postów 😜 jak chcecie to mogę wam opisać następnym razem.
Także kochane moje trzymajcie za nas kciuki. Albo niech nas puszczą albo niech tną - już mi wszystko jedno.