Tak sie wczoraj zagotowalam, ¿e muszê Wam tu opisaæ w skrócie co i jak, mo¿e mi ul¿y, bo do tej pory trzêsie mnie na sam¹ myœl o tym. Niestety mogê zdradziæ szczegó³ów, ale postaram siê opisaæ wszystko tak jasno i logicznie jak tylko bêdê w stanie. Choæ patrz¹c na mój obecny nastrój, bêdzie o to trudno. Ale przejdŸmy do rzeczy.
Chodzi o pewnego znajomego. Zadzwoni³am do niego pod koniec paŸdziernika z pytaniem czy mo¿e przypadkiem ma w swoim sklepie Coœ, co nied³ugo bêdzie mi bardzo potrzebne. Us³ysza³am "Chwilowo nie mam, ale ok, nie ma problemu, zadzwoñ do mnie za tydzieñ to za³atwiê to i powiem Ci co i jak". Jak dla mnie bomba. Zadzwoni³am po tygodniu i bardzo siê ucieszy³am, bo Rzecz mia³a byæ porz¹dna i naprawdê niedroga w porównaniu z cenami w Polsce. Rzecz mia³a zostaæ mi przywieziona z Austrii w ci¹gu kolejnego tygodnia. I tutaj zaczê³y siê schody. Najpierw ów znajomy uda³ siê na tygodniowy wypoczynek, nastêpnie koniecznie musia³ podreperowaæ si³y po tym¿e wypoczynku, wiêc dodzwonienie siê do niego graniczy³o z cudem. Kiedy ju¿ odebra³, okaza³o siê, ¿e sklep, w którym mia³ kupiæ Rzecz jest nieczynny przez kilka dni z powodu œwiêta... I tak na tego typu zbywaniu dobrnêliœmy do po³owy grudnia. Pocz¹tkowo stara³am siê go zrozumieæ, ale z czasem kolejne wymówki naprawdê zaczê³y mi graæ na nerwach. W koñcu jakoœ uda³o siê dograæ terminy, które wszystkim pasowa³y - znajomy mia³ niezbêdne si³y, aby udaæ siê do sklepu w Austrii, a ten nie by³ zamkniêty ze wzglêdu na jakiekolwiek œwiêto. Jecha³ po jeszcze jedn¹ rzecz dla nas, ale przede wszystkim, aby po prawie 2 miesi¹cach przepychanek mia³ za³atwiæ moje zamówienie. Znajomy pojecha³, po po³udniu zadzwoni³, ¿e ju¿ wróci³ i mogê przyjechaæ do niego po odbiór. Ca³a szczêœliwa pojecha³am do niego i... co siê okaza³o na miejscu? Owszem, t¹ drug¹ rzecz przywióz³, ALE NIE MOJE ZAMÓWIENIE...!!! Dlaczego? Bo w czasie kiedy zbiera³ siê, aby po to pojechaæ, moja Rzecz zosta³a sprzedana!!! I zosta³am ca³kowicie na lodzie... dos³ownie i w przenoœni...!!! Wczeœniej mog³am bez tego funkcjonowaæ, ale minê³o juz sporo czasu i sta³o mi siê to niezbêdne. Mog³ybyœcie powiedzieæ "Tak to jest Kfiatushku, jeœli zdajesz siê na kogoœ w za³atwianiu w³asnych spraw", ale to nie by³o tak, bo on sam mi to zaproponowa³, powiedzia³, ¿e i tak tam jedzie, wiêc spokojnie mo¿e to dla mnie przywie¿æ. Chcia³am za³atwiæ sprawê na w³asn¹ rêkê, ale przekona³ mnie, ¿ebym siê wstrzyma³a, bo on mi to na pewno za³atwi, wiêc po co mam jeŸdziæ i szukaæ. A ja g³upia i naiwna go pos³ucha³am... Gdybym wiedzia³a, ¿e tak to bêdzie wygl¹daæ, to kopnê³abym go w ty³ek i znalaz³abym to sobie sama. Byæ mo¿e nie wkurza³abym siê tak z tego powodu, ale kiedy by³a taka sytuacja, ¿e to ja mia³am wywi¹zaæ siê ze swojego zobowi¹zania wobec niego, stanê³am na rzêsach, ¿eby zd¹¿yæ na czas i ¿eby nie musia³ czekaæ. A tutaj ca³a sprawa trwa juz prawie 2 miesi¹ce... Niby obieca³ mi, ¿e do koñca tego tygodnia Rzecz na pewno dostanê, ale patrz¹c na ca³okszta³t, trudno mi w to uwierzyæ. Zobaczymy... jeœli nie, to niech sobie to wszystko wsadzi w buty, bêdzie wy¿szy. A ja sama dam sobie radê.
W takich sytuacjach a¿ za dobrze rozumiem powiedzenie "Umiesz liczyæ - licz na siebie".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz