I wszystko jasne...

Jak w tytule - wszystko jasne. Ale może zacznę od początku.

Jak już niedawno wspominałam uwielbiam swoją pracę. Jest to pierwsze miejsce po mojej pierwszej Firmie, które tak bardzo polubiłam. W sumie po roku, który do tej pory tu spędziłam mogę śmiało stwierdzić, że lubię je najbardziej ze wszystkich dotychczasowych. Bo i stanowisko fajne, i zadania ciekawe, a atmosfera po prostu wymarzona - wesoło i na luzie. Firma zaczyna się coraz bardziej rozkręcać, produkcja idzie na coraz większych obrotach, ostatnio nawet finansowo wyszliśmy na plus, więc oby tak dalej.

Jak zaczynałam pracę dostałam standardowo umowę na okres próbny na 3 miesiące. Po trzech miesiącach szefowie stwierdzili, że jak najbardziej wszystko jest ok, że nie mają zastrzeżeń do nikogo z nas, ale ponieważ tak naprawdę pracowaliśmy na pół gwizdka, bo nie było za wiele roboty w tamtym okresie, to nie mieliśmy okazji się wykazać, a oni nie mieli okazji realnie ocenić każdego z nas, dlatego wszyscy "biurowi" jak jeden mąż dostaliśmy dokładnie takie same podwyżki i umowy na kolejnych 9 miesięcy. Żeby było sprawiedliwie. więc łącznie to był już rok. Przez tych 9 miesięcy pracy było już naprawdę sporo, bo i produkcja ruszyła z kopyta, i pracowników trzeba było zatrudniać i w sumie nadal to robimy, bo rąk do pracy cały czas potrzebujemy. Oprócz tego oczywiście mamy mnóstwo innych zadań do ogarnięcia, do wyboru do koloru, co kto lubi. Jesteśmy fajnie podzieleni jeśli chodzi o kategorie, więc jest git. Dajemy radę. No i teraz znowu kończyły nam się umowy i tym razem szefowie stwierdzili, że wiedzą co i jak, kto co potrafi, jaki ma potencjał i takie tam sru tu tu tu. W każdym razie  tym razem do każdego podchodzili indywidualnie i z każdym omawiali warunki dalszego zatrudnienia jeśli chodzi o czas umowy, zakres obowiązków i kasę. Nie powiem, bo ja osobiście jestem zadowolona bardzo, bo i dostałam wyższe stanowisko, i podwyżka lepsza i co dla mnie najważniejsze - umowa na stałe. No i wszystko było ok, aż tu nagle buuummm.
Coś zaczęło mi nie pasować. Czułam, że coś jest na rzeczy. Dokładnie podejrzewałam co, ale tak jak wspominałam ostatnio, nie śmiałam o tym nawet głośno myśleć. Myślałam o tym dzień i noc, nie dało się wyrzucić tych myśli z głowy, bo cały czas tłukły mi się gdzieś za uszami.No i tak chodziłam przez ładnych kilka dni. I myślałam. Myślałam, myślałam i myślałam. Na wszystkie sposoby analizowałam możliwe przyczyny tego, co spędzało mnie tak zastanawiało, ale za każdym razem wracałam do punktu wyjścia. Nijak nie chciało wyjść inaczej, tym bardziej, że pojawiły się dodatkowe "dowody" na moje podejrzenia. W końcu stwierdziłam, że dłużej nie mogę odwlekać tego co nieuniknione i postanowiłam sprawdzić co jest na rzeczy. No i sprawdziłam. Moje podejrzenia okazały się trafione w 100%. Jestem w ciąży... :)
Ciąg dalszy nastąpi... (niebawem).