Minął okrągły rok...

Dokładnie rok temu o tej porze kroczyliśmy dumni i szczęśliwi główną nawą naszego kościoła, krok w krok za wprowadzającym nas księdzem. Z obu stron spoglądali na nas nasi bliscy i przyjaciele, którzy stawili się w komplecie specjalnie dla nas. Nie pamiętam ich twarzy, pamiętam ich i nasze uśmiechy. I ten błogi spokój i  pewność co do tego, co za chwilę miało nastąpić. Niczego nigdy nie byliśmy tak pewni jak tego, że chcemy spędzić ze sobą resztę życia. Po wspaniałym i zapadającym w pamięć kazaniu księdza przyszedł czas na przysięgę, którą oboje wypowiedzieliśmy pewnie i spokojnie, wymiana obrączek, a później deszcz ryżu i pieniążków na zewnątrz kościoła. Długi ogonek ludzi chcących złożyć nam życzenia, toast na sali, pierwszy taniec, a później zabawa do białego rana...
Kto by  pomyślał, że od tych wszystkich emocjonujących wydarzeń minął już okrągły rok...? A jak jest teraz? Wspaniale i mam nadzieję, że tak będzie zawsze. Każdego dnia kochamy się bardziej, jesteśmy ze sobą bardzo szczęśliwi i ani trochę nie żałujemy decyzji o ślubie. Niby nic się między nami nie zmieniło, a tak naprawdę zmieniło się wszystko. Nasz związek jest mocniejszy niż kiedykolwiek wcześniej. Nie ma już "ja i ty", jesteśmy "my" - mąż i żona, a niedługo prawdziwa rodzina :) Oby tak tak pięknie było już zawsze... :)

„Nowi ludzie... dotąd dwoje, lecz jeszcze nie jedno, odtąd jedno, chociaż nadal dwoje.” 
/ Jan Paweł II /