Ciążowo z trochę innej strony

Ostatnio uświadomiłam sobie, że nie napisałam Wam jeszcze o wrażeniach ze szkoły rodzenia :) A przecież chodzę do niej już od dwóch tygodni. Powiem tak - naprawdę warto i bardzo się cieszę, że się na nią zdecydowałam. Zajęcia mamy 2 razy w tygodniu po 2 godziny, w poniedziałki i piątki późnym popołudniem. Mężu, choć początkowo sceptycznie nastawiony do sprawy, teraz też jest zadowolony z tego, że chodzi ze mną na zajęcia. Prowadzą je na zmianę 2 panie położne ze szpitala, w którym mamy zamiar rodzić, więc będziemy już mieć tam kogoś znajomego :) Na razie byliśmy 4 razy i były to zajęcia typowo ciążowe, następnym razem przechodzimy do poszczególnych faz porodu, później będą tematy dotyczące połogu i opieki nad noworodkiem, więc w zasadzie zaczyna się robić coraz ciekawiej :) Mężu wcześniej nie chciał być przy porodzie, a ja nie naciskałam, bo według mnie to musi być jego decyzja (taka delikatna natura :P), ale ostatnio chyba zaczyna się przełamywać, bo coś tam kilka razy przebąkiwał, że może jednak... No cóż, zobaczymy jak przyjdzie co do czego :)
Wczoraj długo nie mogłam zasnąć, bo jakoś nie mogłam się wygodnie ułożyć (czyżby uroki III trymestru? :P) i myślałam sobie o tym jak się czuję psychicznie z faktem, że niedługo zostaniemy rodzicami. I do jakiego doszłam wniosku? Że super! :) Póki co nie boję się w ogóle, ani porodu, ani tego jak sobie poradzimy z taką malutką istotką, czy będziemy umieli dobrze się nim zaopiekować i dobrze go wychować. Będzie dobrze, musi być. Na pewno dużo się nauczymy w szkole rodzenia, a to czego nie będziemy wiedzieć przyjdzie z czasem. Instynkt na pewno nam podpowie co robić, w razie czego moja mama na pewno nam pomoże (teściowa pewnie też, ale jakoś wolę rady i pomoc mojej mamy :P).
Ciąża to taki specyficzny stan, kiedy kobieta stwierdza, że jednak nie jest taka niezniszczalna, jak wcześniej mogłoby się jej wydawać. Przynajmniej ja tak mam :) Jestem coraz "większa", choć na razie mamy tylko 9kg na plusie i przybieramy na wadze książkowo. No więc jestem coraz "większa" i coraz bardziej odczuwam różne ograniczenia z tym związane. Szybciej się męczę, schylanie się jest coraz większym problemem, podobnie jak wstawanie z całkowicie płaskiej pozycji. W nocy muszą przetestować wiele pozycji zanim znajdę jakąś w miarę wygodną, budzę się co jakoś czas, żeby biec do toalety, bo pęcherz wzywa, cały czas jest mi gorąco, ale mimo wszystko nie mogę narzekać, bo jestem na chodzie, dobrze się czuję i naprawdę dobrze przechodzę ten czas. Poza tym podskakujący brzuch i widok wypinającej się pupki naszego Syneczka rekompensuje wszelkie drobne niedogodności i wręcz pozwala się nimi cieszyć. Bo to przecież sama ciąża i narodziny dziecka to dla mnie prawdziwy piękny cud :)
Godzina "zero" zbliża się coraz większymi krokami, zostało nam jakieś 10 tygodni do porodu, a my coraz bardziej nie możemy się doczekać Synka :) Trudno, musimy się uzbroić w cierpliwość i czekać grzecznie jeszcze tych kilka tygodni, aż przyjdzie pora. A podejrzewam, że przy natłoku spraw, które teraz mamy na głowie ten czas minie błyskawicznie :)