Wspomnienia...

Dziękuję za komentarze pod poprzednim postem i przepraszam za brak szczegółów, ale nie potrzebowałam tego, aby tu o nich pisać. Nerwy puściły, sprawa została wyjaśniona i jest ok. Mam nadzieję, że więcej ich nie będzie.
Weekend spędziliśmy bardzo miło. W sobotę wybraliśmy się do przyjaciół, którzy za dwa tygodnie biorą ślub. Jesteśmy zaproszeni na ich wesele, ale nie będziemy mogli z niego skorzystać z wiadomych względów :) Nie chciałabym jechać na porodówkę prosto z tego typu imprezy, a mogłoby tak się stać, bo będę wtedy już niecały tydzień przed terminem porodu. Albo nawet już po porodzie, któż to wie :) Pójdziemy tylko na ślub i strasznie żałujemy, że nie będziemy mogli im towarzyszyć przez cały dzień, ale co zrobić, siła wyższa. Tak czy inaczej daliśmy im nasz prezent, który bardzo się spodobał. Cieszę się, że trafiliśmy :) Opowiedzieli nam o swoich przygotowaniach, o tym co jeszcze zostało im do załatwienia, jako ci "doświadczeni" udzieliliśmy im kilku cennych rad itd. I tak nas później wzięło na wspominki. Mimo tego, że to był bardzo pracowity czas (choć zdecydowanie mniej pracowity niż ten, który mamy w tej chwili), to jednak wspominamy go z wielkim sentymentem. Kupowanie strojów poszło nam błyskawicznie, choć myślałam, że poszukiwania mojej sukni zajmą o wiele więcej czasu, wybór obrączek, wymyślanie dekoracji, dopinanie różnego rodzaju szczegółów... było tego naprawdę mnóstwo, ale załatwianie wszystkiego było naprawdę przyjemne. Nie sądziłam nawet, że Mężu tak się we wszystko zaangazuje, bo jednak organizacja ślubu zazwyczaj jest domeną kobiet, a mężczyźni ograniczają się wtedy do zatwierdzania ich wyborów, bądź nie. Ja jednak byłam mile zaskoczona postawą mojego Męża, który naprawdę się zaangażował, wymyślał, proponował różne rozwiązania, dzięki czemu mogliśmy ten czas naprawdę spędzić razem i zorganizować wszystko tak, abyśmy oboje byli zadowoleni. Pamiętam jaki Mężu był zawiedziony, kiedy tańczyliśmy i w pewnym momencie spojrzał na zegar, który wisiał na sali i zobaczył na nim godzinę 02:30. Powiedział mi wtedy "Szkoda, że czas tak szybko mija, bo to wesele mogłoby trwać o wiele dłużej." To prawda, wszystko naprawdę świetnie się udało i impreza przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Było cudownie. Po tym spotkaniu z naszymi przyjaciółmi spojrzałam na nasze wspólne życie ponad rok po ślubie i mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że jest tak, jak zawsze chcieliśmy, żeby było. Nigdy wcześniej nie dogadywaliśmy się tak dobrze jak teraz, mimo, że stresów mamy o wiele wiele więcej niż wcześniej. Jesteśmy sobie bliżsi niż kiedykolwiek, zwłaszcza teraz, kiedy czekamy na nasze Maleństwo i naprawdę jest super. Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że małżeństwo nie zawsze będzie sielanką, jednak jestem pewna, że zawsze będziemy dążyć do tego, żeby między nami było tak, jak jest teraz. Albo jeszcze lepiej :)

Poza tym u nas wszystko ok. Gniazdko na przedmieściach pięknieje w oczach (teraz już w środku), gniazdko Synka już gotowe i czeka na Niego :) Dziś mamy ostatnią wizytę u Pana Doktora (chyba, że Młody postanowi posiedzieć w brzuchu nieco dłużej), a później będziemy czekać na rozwój zdarzeń :) teoretycznie zostało już tylko -NAŚCIE dni. Niesamowite :)