Wada

Ja swojego Męża bardzo kocham, naprawdę. Nawet bardzo bardzo BARDZO. Ma naprawdę mnóstwo zalet i uważam, że lepiej trafić nie mogłam. Ale ma on w sobie jedną cechę, która doprowadza mnie do szału. No normalnie białej gorączki dostaję już na samą myśl. Już nawet jojczenie przy najmniejszym przeziębieniu, urastającym do rangi śmiertelnej choroby jest mniej denerwujące niż to. Jedno słowo - bałaganiarstwo. No ludzie kochani, ja nie wiem, no za cholerę ten facet nie potrafi utrzymać porządku. Owszem, jak się zaweźmie i po którymś opierdzielu z kolei bierze się za porządki, to potrafi wszystko wysprzątać na błysk i wzorowo poukładać. Szkoda tylko, że efekt utrzymuje się bardzo krótko, a kolejny bałagan powstaje lotem błyskawicy :) Już nawet Junior nie potrafi zrobić takiej rozpierduchy w domu jak Mężu, serio :) Jak coś bierze, to rzadko kiedy to coś wraca na swoje miejsce, w szafie z ubraniami na swoich półkach ostatnio jakimś cudem utrzymuje porządek i nie muszę go choć za to opierniczać :P ale kurde, czy jak się coś przykręca, to tak trudno wyrzucić woreczek po śrubkach, pudełeczko, odłożyć na miejsce to, co się wzięło? Że o ubraniach powieszonych na krzesłach nie wspomnę. No mówię Wam jak mnie takie coś wkurza. Walczę z tym, jakieś mizerne efekty widać, ale dłuuuuga droga przed nami. Bardzo długa. Ma ktoś sprawdzone metody na taki problem?
Przestało u nas wiać. W KOŃCU, bo ileż można. Junior wybył wreszcie z ciocią na spacer, bo kisił się biedny w domu już dość długo. Nareszcie biedactwo będzie mogło łyknąć świeżego powietrza :) Patrzę przez okno w biurze i jest tak pięknie - ani jednej chmurki, czyste błękitne niego, zielona trawka, tylko liści na drzewach brakuje. Chciałabym, żeby już była wiosna... Taka prawdziwa, z ciepełkiem.