to TEN tydzień... :)))

... przynajmniej teoretycznie, bo w praktyce nic na to nie wskazuje :) Mój mały-duży brzuszkowy lokator grzecznie siedzi i widać, że dobrze mu u mamusi :) Żadnych skurczy, żadnych wypadających czopów, kompletnie ŻADNYCH objawów - jednym słowem cisza na froncie :) Zobaczymy jak długo ;) Moi rodzice już się śmieją, że będę chodzić w ciąży jak słonica - 21 miesięcy :P A ja czuję się cudownie, tryskam energią i w ogóle nie czuję się jakbym już lada chwila miała rodzić :) W ogóle ta moja ciąża jest cudowna. Przez cały czas Synuś pięknie się rozwija, czuję się świetnie, mam książkowe wyniki, a hormony sprawiły mi naprawdę miłą niespodziankę. Zawsze myślałam, że w ciąży będę wyglądać jak hipopotam i że będę ogromna. A tu nic z tych rzeczy. Mimo, że przytyłam 14kg, to praktycznie wszystko poszło mi w brzuch i w biust. Bosko :D Brzuch poszedł mi całkowicie do przodu, w boczki nie poszło kompletnie nic, nadal mam fajne wcięcie w talii i ani nawet pół rozstępu. Ekstra! :) Nie wiem czy ma to cokolwiek wspólnego z faktem, że smarowałam się balsamem antyrozstępowym od samego początku ciąży. Raczej wątpię, bo to jest bardziej uzależnione od predyspozycji i elastyczności skóry, ale mi tam wszystko jedno - ważne, że brzuszek wygląda pięknie :) Dodatkowo moja cera z dość tłustej zrobiła się całkowicie normalna i gładka jak pupcia niemowlaczka :) Serio... Wcześniej mimo tego, że używałam lekkich podkładów, musiałam ją matowić po kilka razy dziennie, a teraz rano nakładam cienką warstwę kremu BB i do wieczora mam spokój i idealnie matową twarz. Do tego włosy zrobiły się piękne, gęste i lśniące. Ach... kochane hormony ciążowe ;) Zdaję sobie sprawę z tego, że po porodzie to wszystko może wrócić do stanu wyjściowego (choć mojej kuzynce, która jest już pół roku po porodzie te pozytywne zmiany już zostały) i trochę mi smutno z tego powodu, ale co tam... Będę miała przy sobie moich dwóch najukochańszych mężczyzn i to jest najwspanialsza perspektywa :))))) Cudownie :)
A w ogóle ostatnio stwierdziłam, że Młoda (siostra Męża) zrobiła się naprawdę fajna. Znam ją już kupę lat i przeszliśmy z nią wiele etapów - od dziewczynki z podstawówki (kiedy ją poznałam bliżej) zazdrosnej o dziewczynę swojego starszego brata (dopiero niedawno się do tego przyznała :P), przez zbuntowaną gimnazjalistkę, zakochanego podlotka, do fajnej tegorocznej maturzystki. Wraz z początkiem tego roku szkolnego zaczęłyśmy powtórki do matury z angielskiego. Młoda często przychodzi do nas, czy to do mnie na angielski, czy tak po prostu na ploty, dzwoni ot tak sobie, żeby pogadać o niczym... Mam wrażenie, że stałyśmy się dla siebie siostrami, których obie nigdy nie miałyśmy. Fajnie się dogadujemy, a fakt, że dzieli nas całe 10 lat w ogóle nie ma tutaj znaczenia. Wyrobiła nam się dziewczyna i bardzo nas to cieszy. Ostatnio nawet Mężu stwierdził, że fajna ta jego siostra i że w końcu można z nią pogadać o wszystkim. I bardzo dobrze, oby tak już zostało :))

Nadal trzymajcie za nas kciuki i czekajcie na wieści :))) Choć to pewnie jeszcze troszkę potrwa... a może nie? ;)