Moda czy wygoda?

Nawet nie zauważyłam, że od ostatniego posta minął już tydzień. Jak ten czas zasuwa.
Ostatnio w pracy przyszedł mi do głowy pewien temat. Wbrew pozorom nie będzie on na temat ubrań ani niczego w tym stylu :) Choć i o tym możnaby kiedyś napisać :)Jedna dziewczyna z naszej Firmy opowiadała drugiej, że znalazła sobie "panią do sprzątania". Akurat robiłam sobie herbatę w kuchni i chcąc nie chcąc przez czas gotowania się wody byłam świadkiem tej ich rozmowy. W każdym razie jedna zachwalała drugiej jak to fajnie jest mieć kogoś, kto wszystko za człowieka zrobi i wraca się do domu na gotowe i że w końcu ma porządek w domu, bo do tej pory miała wiecznie brudne naczynia i nieuprasowane ubrania w każdym kącie. Druga koleżanka słuchała jej z zapartym tchem i na koniec stwierdziła, że koniecznie musi jej dać namiary na nią, bo jej w sumie nie chce się w domu sprzątać, prać, prasować itp. więc chętnie zatrudniłaby sobie taką osobę. Dalej nie słuchałam, bo wróciłam z herbatą do biurka, ale powiem Wam, że witki mi opadły, naprawdę. Ja rozumiem, że ktoś kto pracuje do rana do nocy i zwyczajnie nie ma czasu na tego typu "sprawy domowe", ale tak prawdę mówiąc to co opowiadały te dziewczyny ode mnie z firmy jest dla mnie zwykłym lenistwem. No bo czy to naprawdę taki problem, żeby ogarnąć dom? Czy tak trudno odkurzyć, umyć naczynia, wrzucić pranie do pralki, a później je uprasować? Od czasu do czasu okna umyć? Ja bym tak nie umiała. Nie mogłabym siedzieć sobie w pracy czy iść na zakupy wiedząc, że ktoś sprząta moje mieszkanie, pierze czy prasuje moje ubrania. W ogóle nie potrafiłabym traktować kogoś jak służby, bo tak to z mojej perspektywy wygląda. Nie mogłabym wykorzystywać kogoś innego do czegoś, co bez najmniejszego problemu mogę zrobić sama. Szlag mnie trafia jak coś się wala niepotrzebnie po mieszkaniu, nie umiem spokojnie wypić herbaty czy kawy po obiedzie wiedząc, że w zlewie mam brudne naczynia po jedzeniu i zwyczajnie nie lubię siedzieć w kurzu. Nie jestem jakąś pedantką czy kimś takim, ale kurde... bez przesady. Mamy z Mężem sprawiedliwy podział obowiązków, pomagamy sobie wzajemnie, dbamy o to, żeby mieszkać w przytulnym miejscu, żeby mieć porządek, teraz w czasie ciąży Mężu przejął te najcięższe prace i jakoś nikt nie narzeka, wręcz przeciwnie. Miło jest usiąść w czystym i pachnącym mieszkaniu po całym dniu pracy. Aż inaczej się wtedy odpoczywa. Nie rozumiem podejścia osób, którym syf w domu nie przeszkadza absolutnie w niczym. Co prawda nie oglądam tego programu w ogóle, ale kiedyś robiłam coś przy laptopie, a w TV akurat zaczął się jeden z odcinków Perfekcyjnej Pani Domu. Wystąpiła tam między innymi dziewczyna, która pozowała na księżniczkę, najpiękniejszą, najmądrzejszą itp., a w domu miała taki syf, że głowa mała. Zaproponowała swojemu facetowi, żeby się do niej wprowadził, ale on jej powiedział, że nie ma takiej opcji dopóki nie posprząta. Na niej wielkiego wrażenia to nie zrobiło i nie rozumiała o co jemu w ogóle chodzi. No comments... Do programu zgłosiły ją koleżanki, bo nie mogły wytrzymać tego co widziały w jej mieszkaniu za każdym razem, kiedy ją odwiedzały. Centralnym punktem jej mieszkania był zlew pełen brudnych i zaschniętych naczyń oraz kanapa zasypana po sam czubek brudnymi i czystymi ubraniami i bielizną. Szok. Najbardziej jednak zaskoczyło mnie to, że ona była z tego zadowolona "Bo ma wszystko pod ręką" i nie widziała żadnego sensu w sprzątaniu. Masakra. To i tak nie był najgorszy odcinek, bo z tego co słyszałam, niektóre prezentowały tak zapuszczone mieszkania, że scyzoryk się w kieszeni otwierał :) Trudno, może ja jakaś zacofana jestem albo coś, ale wystarczy wykazać trochę dobrej woli i samemu wziąć się od czasu do czasu za robotę. Przecież to chyba dużo nie kosztuje. Pytanie tylko, jak tutaj wpisuje się aspekt "pani do sprzątania". Moda czy wygoda?

A dziś mamy wizytę u Pana Doktora i zajrzymy do naszego Okruszka :) Relacja będzie jutro lub w piątek :) Zobaczymy jak czas pozwoli :)