Po przerwie

No... w końcu jestem :) Jak mi brakowało pisania tutaj... Przez ostatni czas nie miałam ani chwili na to, żeby usiąść i sklecić choćby kilka zdań. Wyjątkiem była tylko ostatnia notka, żeby jakoś dać Wam znać o co chodzi. Wasze wpisy czytałam na bieżąco, choć nie zawsze zostawiałam po sobie ślad, bo albo weny nie było, albo czasu...
Przez ostatnie dni wiele się u nas działo. Przede wszystkim spędzaliśmy bardzo długie wieczory, a czasem nawet noce na pisaniu pracy dyplomowej B. No ale tak to jest jak się mnie nie słucha i zostawia wszystko na ostatnią chwilę. Na szczęście skończyliśmy wszystko na czas, napisaliśmy naprawdę sporo, na moje oko wyszło nam super, teraz tylko czekamy na ostateczny wynik i jedna sprawa z głowy :)
Teraz możemy w pełni skupić się na przygotowaniach do ślubu, który zbliża się coraz większymi krokami. Czas pędzi jak rollercoaster, za kilka dni do ślubu zostaną tylko 2 miesiące i coraz więcej spraw już trzeba załatwiać. Wczoraj byliśmy u naszego księdza i spisaliśmy protokół przedmałżeński. Dobrze, że wcześniej przeczytaliśmy w internecie pytania, to przynajmniej wiedzieliśmy czego możemy się spodziewać, a niektóre z nich były naprawdę ... hmm... dziwne? ;) No ale wszystko już załatwione, dokumenty podpisane, pod koniec tygodnia zaniesiemy zapowiedzi do naszej parafii, a później musimy zgłosić się do naszego "ślubnego" księdza z dokumentami. Ale to dopiero jakieś 3 tygodnie przed ślubem, sam powiedział, że to spokojnie wystarczy. Ogólnie spisywania protokołu przebiegało w bardzo miłej, przyjaznej i wesołej atmosferze, aż nie chciało się wychodzić. Teraz czeka nas jeszcze wizyta w USC i sprawy papierkowe będziemy mieć już na półmetku. Za 2 tygodnie przymiarka sukni - im bliżej, tym bardziej nie mogę się doczekać :) B. ostatnio dopytuje się jak ta suknia wygląda, chciał, żebym podała mu jej nazwę, ale nie ze mną te numery Bruner... ;) Pokazałam mu jedną o dość podobnym kształcie jak moja i stwierdził, że może być :) Uff... ulżyło mi. Choć tak naprawdę do końca będę się zastanawiać, czy mu się spodoba :) B. już jest ubrany od stóp do głów i w zasadzie mógłby się żenić nawet dziś :) A co nam zostało z pozostałych spraw? Hmm... zaczynają spływać brakujące potwierdzenia, choć i tak jeszcze trochę ich zostało. Ludzie pewnie jak zwykle zostawią to na ostatni dzień, albo wcale się nie odezwą i trzeba będzie się dopytywać czy przyjdą. Jak ja tego nie lubię... Skoro ktoś dostał zaproszenie, to czy tak ciężko zadzwonić na jeden z podanych numerów i powiedzieć "Dzięki, będziemy" albo "Dzięki za zaproszenie, odezwiemy się jeszcze bo... (coś tam)". My tak właśnie byśmy zrobili, ale widocznie się nie znamy, o! :P
Generalnie zostały nam do załatwienia same drobiazgi. Mnóstwo drobiazgów. Są ta między innymi zamówienie bukietu, próbna fryzura i makijaż (jestem już zapisana), kupno części dekoracji, ustalenie menu, ustalenie szczegółów z fotografem i z zespołem itp...Także mimo wszystko sporo pracy przed nami, żeby podopinać wszystko na ostatni guzik, a czasu coraz mniej :) Ale damy radę, bo niby czemu nie? ;)
Jedynym problemem ostatnio jest mój ojciec, który od jakiegoś czasu ma jakiegoś focha na cały świat. W ogóle nie można z nim pogadać, jeszcze niedawno chciał nam narzucać jakieś swoje wizje, ale to nasz ślub i to my decydujemy. Więc się obraził. Chyba o to, bo tak naprawdę nikt nie wie o co mu chodzi. Chyba on sam tego nie wie. W tej chwili przyjął strategię ignorowania nas przy każdym spotkaniu i traktowania jak powietrze. Mimo, że nigdy nie byliśmy z nim w tak wspaniałych stosunkach jak z moją mamą, to jednak jest to przykre. Bo jak można próbować za wszelką cenę psuć własnemu dziecku przygotowania do ślubu? Jest to dla mnie niepojęte, ale widać to taki typ człowieka. No i "niestety" nie uda mu się popsuć nam nastrojów, a jak sam ma problem ze sobą, to już jego sprawa. Ja nikogo nie będę na siłę uszczęśliwiać. Trudno, takie życie...