O pakowaniu

Wielkimi krokami zbliża się nasz upragniony urlop. Za dwa tygodnie o tej porze będę już odliczać godziny dzielące nas od wakacji. Teściowa podnosi mi ciśnienie przy każdym spotkaniu, bo jak to możliwe, że jedziemy nad morze, a nie za granicę. Przecież to bez sensu. A argumenty, że my lubimy nasze morze, a za granicę możemy jechać w każdym innym momencie do niej nie docierają. Mężu już się wkurzył i powiedział "jak cię tak ciągnie za granicę, to jedź, kto ci broni", to strzeliła fochem "bo ja nie znam angielskiego". TO TRZEBA BYŁO SIĘ NAUCZYĆ, o! Nie macie pojęcia jak mi ta kobieta działa na nerwy. Ostatnio już sam jej widok działa na mnie jak płachta na byka, serio. Zresztą zdaje się, że na Męża też. Dlatego cieszę się, że przez jakiś czas nie będę musiała jej oglądać.

Bo niedługo urlop :) A jak urlop, to i pakowanie. A że my się pakować nie umiemy, to znowu będzie wyzwanie. Pierwszy dłuższy urlop z Juniorem oznaczał bagażnik SUVa załadowany po dach (!!), z czego 75% rzeczy przejechało się nad morze i z powrotem. Rok temu poszliśmy (trochę) po rozum do głowy i mocno ograniczyliśmy listę "niezbędnych" rzeczy. Tym sposobem już tylko 50% klamotów przejechało się na darmo :D W tym roku może uda nam się zejść do 25% :P

Co roku powtarzam sobie, że przecież nie jedziemy na odludzie, że tam też są sklepy i jak coś będzie nam potrzebne, ewentualnie jak czegoś zapomnimy, to przecież można kupić na miejscu. Ale to co łatwo się mówi, jest trudniejsze w praktyce :) W tym roku odpada nam jeden element, który choć niewielki, to jednak miejsce w bagażniku zabierał i uniemożliwiał załadowanie większej ilości rzeczy. Wózek! Spacerówkę Juniora jeszcze mamy, choć młody nie korzysta z niej już od dłuższego czasu. Niebawem trzeba będzie ją sprzedać gdzieś w sieci. Junior należy do gatunku leniuszków jeśli chodzi o długie piesze spacery, więc pewnie będzie się buntował jak każemy mu tyle chodzić nad morzem, ale cóż, kiedyś w końcu musi sobie wyrobić kondycję, a tam będzie miał ku temu świetna okazję. Poza tym wiek prawie 4 lat zobowiązuje i moim zdaniem Junior zwyczajnie jest już za stary na jeżdżenie w wózku. O! No więc wózek zostaje w domu, najwyżej będziemy się wspomagać Mężowymi ramionami :P Ale...! Jak wózek zostaje, to powstanie dodatkowe miejsce w bagażniku. I już słyszę Mężowe "jest jeszcze sporo miejsca, jak chcesz coś jeszcze dołożyć, to dawaj". I koło się zamyka :) No cóż... zobaczymy jak nam to wyjdzie.

Ale przedtem mamy jeszcze tyle roboty i spraw do załatwienia, że nie mam pojęcia jak my to wszystko ogarniemy w tym czasie. Mamy kilka grubszych robót i robótek koło domu i w domu, których niestety nie możemy przesunąć na "po urlopie", bo akurat tak się złożyło, że wykonawcy wyrobili się wcześniej niż zakładaliśmy i klops. Psychicznie nastawiłam się (zresztą Mężu też), że temat zamkniemy gdzie w połowie sierpnia (najwcześniej), a tu mi Pan Majster dzwoni, że on już jest gotowy i może wchodzić. Udało nam się wyrwać tydzień na dokończenie rozgrzebanych rzeczy i tym sposobem mamy co robić każdego popołudnia dopóki nie zrobi się ciemno/zimno/ póki Junior nie zacznie jęczeć. Dziadkowie muszą przyjść z odsieczą i przejąć Juniora, a my będziemy zapitalać, bo inaczej czarno to widzę. Ale za to będzie z głowy i jak to mądrzy ludzie mówią nie ma tego złego... ;) Miłego popołudnia.