coraz bliżej

Za 50 dni powiemy sobie TAK ! Szok... To naprawdę niesamowite jak ten czas szybko leci. Dopiero teraz można to tak wyraźnie zobaczyć. Z jednej strony to dobrze, a z drugiej szkoda, że życie tak szybko ucieka... No ale ja nie o tym chciałam.

Ćwiczyliśmy wczoraj w domu nasz pierwszy taniec. O matko... co tam się działo :) Aż strach pomyśleć co sąsiedzi sobie o nas myśleli :P Dostaliśmy głupawki i nasz taniec wyglądał komicznie, bo B. się wydurniał i nie dało się normalnie potańczyć :) W każdym razie fajnie było i jesteśmy zadowoleni, że wybraliśmy tą, a nie inną piosenkę. Jest piękna, świetnie się przy niej tańczy i fajnie nam się kojarzy :) Oboje zapamiętaliśmy ją z filmu na którym byliśmy w kinie chyba 2 lata temu. Myślę, że gościom też się spodoba. Najważniejsze, że nie jest jednym z oklepanych weselnych standardów :) Musimy trochę pomyśleć i pokombinować i może wyjść nam coś całkiem fajnego z tego tańca :) Nie chcemy uczyć się jakichś wymyślnych układów, walca czy czegoś takiego, bo po pierwsze ilekroć widziałam na weselu taki układ wydawał mi się jakiś taki sztuczny i wyuczony na pamięć. Poza tym w stresie (bo przecież jak ponad 100 par oczu będzie na nas patrzeć nie sposób się nie zestresować) wystarczy, że pomyli się jeden krok i koniec. Cały układ leży. Dlatego my postawiliśmy na spontan :) Owszem, chcemy poćwiczyć, żeby chociaż mniej więcej mieć wyobrażenie jak to ma wyglądać, ale nie mamy zamiaru się spinać i ćwiczyć nie wiadomo jakich układów. A spontaniczny taniec zawsze wygląda najlepiej :) I nawet jak się zaplączemy to jakoś z tego wybrniemy. A co!

Szukaliśmy też ostatnio tekstów podziękowań dla rodziców. Wiem, że najlepiej byłoby powiedzieć coś od siebie, ale to bardzo wzruszająca chwila i podejrzewam, że miałabym kompletną pustkę w głowie, gdybym miała wymyślić coś sama, dlatego wolę jednak podeprzeć się słowem pisanym :) Znalazłam kilka pięknych tekstów, które w zasadzie oddają to, co chcielibyśmy w takiej chwili powiedzieć i nie widzimy powodu, dla którego nie mielibyśmy w tego nie skorzystać. Pewnie wiele osób powie "A po co Wam to? Lepiej podziękować rodzicom na osobności". Może po części to i racja, ale wiemy, że naszym rodzicom będzie bardzo miło, jeśli zrobimy to w trakcie wesela, a nasze mamy po cichu marzą o wysłuchaniu piosenki "Cudownych rodziców mam". Może to i banał, oklepany kawałek, może wielu osobom się nie podoba, ale wiemy, że podoba się im i nam w sumie też :) Wiadomo, z rodzicami różnie bywało. Raz pod górkę, a raz z górki, ale jednak podziękowania im się od nas należą. Szczególnie za to, że wychowali nas na porządnych ludzi i że dzięki nim jesteśmy tym, kim jesteśmy. Nie wiem jak mi to wszystko przejdzie przez gardło, bo już na samą myśl się wzruszam ( ja jak szukałam tym tekstów upłakałam się jak ten bóbr) i dostaję całkowitego "gardłościsku", ale cóż... trzeba będzie jakoś zebrać się w sobie :)

Aaa... zapomniałam napisać o mojej sobotniej przymiarce. Powiem krótko - było czadowo :) Suknię trzeba trochę zmniejszyć po mojej diecie, ale to nic. Wygląda po prostu zjawiskowo :) i wyglądam w niej naprawdę fajnie :) Ach już nie mogę się doczekać :) Odbiór w poniedziałek przed ślubem :)

A tymczasem przed nami leniwy weekend, pewnie ostatni tak spokojny, bo później zacznie się wielka bieganina, sprzątanie i dopinanie wszystkich guzików naszego dnia :)